Φανταστείτε ότι είστε ο Διευθύνων Σύμβουλος μιας εισηγμένης εταιρείας. Απευθύνεστε σε μια σύσκεψη του διοικητικού συμβουλίου όταν ειδοποιείστε, μέσω του αμφίδρομου ραδιοφώνου που βρίσκεται στη ζώνη σας, για ένα επείγον ιατρικό περιστατικό κοντά στο γραφείο σας. Εξαλείφετε το αυτοκίνητό σας από το χώρο στάθμευσης ακόμα και πριν λήξει η κλήση από τον υπεύθυνο αποστολής. Σε αυτή την περίπτωση, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι τόσο μικρή απόσταση που μπορείτε να μπείτε στις εγκαταστάσεις ενώ ο καλών είναι ακόμα στο τηλέφωνο.
Θα ξοδέψετε περίπου τρία έως οκτώ λεπτά στη σκηνή, κατά τη διάρκεια των οποίων θα παρέχετε βασική επείγουσα περίθαλψη χρησιμοποιώντας τον εξοπλισμό που μεταφέρετε στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου σας. Ανάλογα με την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τον έλεγχο των ζωτικών σημείων του ασθενής, τη λήψη του ιστορικού του και την εισαγωγή μιας ΕΦ γραμμής.
Μόλις φτάσει ένα ασθενοφόρο, η παράδοση θα είναι γρήγορη και απρόσκοπτη και θα επιστρέψετε στην αίθουσα συνεδριάσεων σε λίγα λεπτά.
Δεν πρόκειται για σκηνή από μια σειρά Netflix, αλλά για πραγματική κατάσταση που θα μπορούσε να προκύψει έως και επτά φορές την ημέρα ή 2.500 φορές τον χρόνο, για τα εθελοντικά μέλη μιας μικρής κοινότητας και την υπηρεσία έκτακτης ανάγκης με βάση την πίστη στη μεγαλύτερη πόλη της Νότιας Αφρικής, το Γιοχάνεσμπουργκ. Προερχόμενοι από τους υδραυλικούς και τους ηλεκτρολόγους, τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, τους εκπαιδευτικούς και τους φοιτητές και τους CEO, οι 62 εκπαιδευμένοι και εξοπλισμένοι εθελοντές ανταποκρινόμενοι σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης είναι ένας λόγος για τον οποίο οι χρόνοι απόκρισης της Hatzolah Medical Rescue μετρούν μεταξύ 30 δευτερολέπτων και πέντε λεπτών. Το άλλο είναι ότι η υπηρεσία λειτουργεί σε μια καθορισμένη γεωγραφική περιοχή που βρίσκεται βορειοανατολικά του μετρό του Γιοχάνεσμπουργκ σε συστάδες προαστίων με σημαντικές εβραϊκές κοινότητες.
Εκτός από τους εθελοντές που ανταποκρίθηκαν, υπάρχουν επίσης τρία παραϊατρικά προηγμένης υποστήριξης ζωής (ALS) πλήρους απασχόλησης και έξι φάρμακα ενδιάμεσης υποστήριξης ζωής για τη στελέχωση των τριών ασθενοφόρων Hatzolah. Υπάρχουν τρεις πλήρους απασχόλησης αποστολείς που λαμβάνουν κλήσεις κατά τις συνήθεις εργάσιμες ώρες και 23 εθελοντές αποστολείς που χειρίζονται τα τηλέφωνα εκτός ωρών εργασίας και τα σαββατοκύριακα.
Και υπάρχει ένα αίσθημα που κάθε μέλος μοιράζεται, λέει ο Uriel Rosen, ο οποίος, εκτός από διευθυντής επιχειρήσεων και η ALS paramedic είναι επίσης εθελοντής. «Φροντίζουμε για τη ζωή. Στην κουλτούρα και τη θρησκεία μας, η ιδέα είναι «όποιος σώζει μια ζωή σώζει ολόκληρο τον κόσμο». Ζούμε τη ζωή μας με αυτόν τον τρόπο και οι εθελοντές μας καθοδηγούνται και διατηρούνται από έναν κοινό στόχο και μια ανιδιοτέλεια που δεν γνωρίζει όρια.
«Στόχος μας είναι να βοηθήσουμε τους ανθρώπους, με τον καλύτερο και ταχύτερο τρόπο που μπορούμε.»
Το «καλύτερο» και το «ταχύτερο» ήταν αυτό που οδήγησε στη Hatzolah να γίνει η πρώτη επείγουσα ιατρική υπηρεσία στη Νότια Αφρική που έλαβε το ιατρικές υπηρεσίες για επείγοντα περιστατικά Angels Diamond Award, μια διάκριση που κέρδισαν στο δεύτερο τρίμηνο του 2024. Δουλεύουν χρόνια στη διαχείριση του αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο τους, λέει ο Yudi Singer, ιατρικός διευθυντής, παραϊατρικό τμήμα της ALS και εθελοντής. Αυτό περιελάμβανε εκπαίδευση με προσομοίωση, διαδίδοντας την ιδέα ότι ο χρόνος είναι εγκέφαλος σε όλο το σύστημα, επιλέγοντας και ειδοποιώντας εκ των προτέρων το πλησιέστερο νοσοκομείο που είναι έτοιμο για αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, χρησιμοποιώντας τη λίστα ελέγχου προνοσοκομειακών ασθενών Angels, ώστε να μην υπάρχει καθυστέρηση στη μεταφορά πληροφοριών και όπου είναι δυνατόν να μεταφερθεί ο ασθενής απευθείας στην CT.
Στα νοσοκομεία του Γιοχάνεσμπουργκ, ο σύμβουλος της Angels, Wendy Mandindi, άκουσε για πρώτη φορά για την «εκπληκτική» εργασία που πραγματοποιήθηκε από τη Hatzolah - όχι μόνο νοσοκομεία στα ιδιωτικά δίκτυα υγειονομική φροντίδα, αλλά και σε κρατικές εγκαταστάσεις όπως το νοσοκομείοCharlotte Maxeke Academic Hospital κοντά στο κέντρο της πόλης.
«Αλλά δεν συνειδητοποίησαν πόσο καταπληκτικά ήταν», λέει η Wendy. Ήταν μια ανηφορική μάχη που έπεισε την Uriel και τον Yudi ότι ο οργανισμός τους θα μπορούσε να είναι επιλέξιμος για ένα βραβείο για το οποίο οι υποψήφιοι πρέπει να υποβάλουν δεδομένα για 30 διαδοχικούς ασθενείς με αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο ανά τρίμηνο. Όταν η Ουριέλ συνέχισε να επιμένει ότι «δεν είχαν τους αριθμούς», η Γουέντι κάλεσε σε ενισχύσεις.
Λίγο αργότερα, η Uriel έλαβε μια κλήση από έναν ειδικό στα επείγοντα ιατρικά θέματα, του οποίου η μονάδα αγωνιζόταν επίσης για ένα βραβείο ιατρικές υπηρεσίες για επείγοντα περιστατικά Angels.
«Συμμετέχετε στη RES-Q», προέτρεψαν. «Υποβάλετε τα δεδομένα σας, χρειαζόμαστε ανταγωνισμό!»
Χρειάστηκε άλλη μία τηλεφωνική κλήση και, τέλος, μια ενέδρα για να αλλάξει γνώμη ο Ουριέλ.
Στις 18 Μαρτίου 2024, η Wendy και ο συν-συνωμότης της εμφανίστηκαν στα κεντρικά γραφεία της Hatzolah και αποφάσισαν να μην απαντήσουν αρνητικά. Μαζί με τον Uriel μελέτησαν τα υπολογιστικά φύλλα του τριμήνου και μέχρι τις 4 μ.μ. η ετυμηγορία ήταν σε: Η Χατζολάχ βρισκόταν σε εντυπωσιακή απόσταση από ένα Βραβείο ιατρικές υπηρεσίες για επείγοντα περιστατικά Angels και υπήρχε ακόμα ένας μήνας πριν από την προθεσμία του πρώτου τριμήνου.
Μια εποπτεία του διαχειριστή δεν τους επέτρεψε να κερδίσουν αμέσως ένα διαμάντι. Σε μερικές περιπτώσεις, η ομάδα παρέλειψε να σημειώσει το όνομα του ατόμου με το οποίο επικοινώνησε για προ-ειδοποίηση. Αλλά δεν θα υπήρχε ένα κενό πεδίο δεδομένων στο δεύτερο τρίμηνο.
Ο Yudi και ο Uriel, που είναι φίλοι και συνάδελφοι, άκουσαν από νωρίς το κάλεσμα των φώτων και των σειρήνων.
Η μαμά του Ουριέλ του λέει ότι θα μπορούσε να εντοπίσει ασθενοφόρα από τις σειρήνες τους από την ηλικία των τριών ετών. Τελικά, μετέφερε το πάθος για την ιατρική σε επείγουσες εργασίες και το 2007 μετακόμισε από το Ισραήλ στη Νότια Αφρική, όπου ο στόχος του ήταν να ενταχθεί στο κεφάλαιο του Γιοχάνεσμπουργκ στη Χατζολάχ.
Ο πατέρας και ο παππούς του Yudi ήταν και οι δύο γιατροί, αλλά ήξερε, ακόμα και πριν φτάσει στο γυμνάσιο, ότι θα ακολουθήσει έναν θείο στην επείγουσα ιατρική φροντίδα. Λέει: «Ξόδεψα πολύ χρόνο κυνηγώντας ασθενοφόρα ενώ βρισκόμουν στο λύκειο. Έκανα ένα μάθημα πρώτων βοηθειών το συντομότερο δυνατό και προσφέρθηκα εθελοντικά στην υπηρεσία ασθενοφόρο, κάνοντας ποδήλατο τα σαββατοκύριακα. Το βρήκα συναρπαστικό και ενδιαφέρον.»
Πήγε στην εκπαίδευση αμέσως μετά το σχολείο και μπήκε στη Χατζολάχ το συντομότερο δυνατό. Πάντα του άρεσε να βοηθάει τους ανθρώπους, λέει. «Υπάρχουν πολλά που συμβαίνουν στα παρασκήνια, καθώς προσπαθούμε να βελτιωθούμε μέρα με τη μέρα. Δεν πρόκειται μόνο για τη μεταφορά του ασθενής από το α στο β, αλλά και για την παροχή άνεσης, αξιοπρέπειας και φροντίδας στους ασθενείς, στο κοινό.»
Στο παρασκήνιο υπάρχουν επίσης πολλές γνώσεις: εκπαίδευση της ομάδας τους, εκπαίδευση της κοινότητας, επέκταση των δικών τους γνώσεων.
Ο Yudi, ο οποίος είναι επί του παρόντος εγγεγραμμένος ως μεταπτυχιακός φοιτητής σε επείγουσα περίθαλψη, έχει παρατηρήσει ότι δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στη συνεργασία μεταξύ των παρόχων προνοσοκομειακής και ενδονοσοκομειακής φροντίδας. Το να έχουμε έναν κοινό στόχο είναι «εξαιρετικά απαραίτητο», λέει.
Οι ιστορίες που μοιράζονται σχετικά με περιπτώσεις που ξεχωρίζουν έχουν δύο κοινά πράγματα - καταλήγουν ευτυχισμένα, φυσικά, και αναλογίζονται τη σχέση μεταξύ νοσοκομείου και ιατρικές υπηρεσίες για επείγοντα περιστατικά. Ο Yudi θυμάται ότι ήταν επισκέπτης στο σπίτι των πεθερών του όταν ο οικιακός τους εργαζόμενος έπαθε αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Αναγνώρισε αμέσως τα συμπτώματα και την οδήγησε με το δικό του αυτοκίνητο στο «Joburg Gen», καθώς τότε ήταν γνωστό το νοσοκομείο Charlotte Maxeke Hospital. Αυτή η στιγμή ξεχωρίζει για την εξαιρετική θεραπευτική αντιμετώπιση που παρέχεται από ένα πολυπληθυσμικό κρατικό νοσοκομείο. Λέει, «Δεν μπορώ να εξηγήσω πόσο εντυπωσιασμένος/η ήμουν με τη φροντίδα τους».
Στην ιστορία της Ουριέλ, το παπούτσι βρίσκεται στο άλλο πόδι. Πριν από περίπου τρεις ή τέσσερις μήνες, έτυχαν να φροντίσουν έναν ασθενής του οποίου το μόνο σύμπτωμα ήταν η θολή όραση στη μία πλευρά ενός ματιού και του οποίου το μόνο ιστορικό ήταν ένα ζήτημα πήξης που δεν είχε αντιμετωπιστεί ακόμη. Καθ' οδόν προς το νοσοκομείο, τηλεφώνησαν για να τους ενημερώσουν ότι ο ασθενής τους είχε υποστεί αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Μια νοσηλευτικό προσωπικό στο τμήμα επειγόντων περιστατικών σκόπευε κατά τη διάγνωση της, αλλά ένας γιατρός παρενέβη λέγοντας: «Σας εμπιστευόμαστε. Εάν πείτε ότι είναι αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, σας πιστεύουμε». Μετά τη θεραπευτική αντιμετώπιση για αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο η ασθενής έλαβε εξιτήριο πέντε ημέρες αργότερα, η όρασή της αποκαταστάθηκε πλήρως.
Κάτι άλλο που έχει κοινό η Ουριέλ και ο Γιουντί είναι ο τρόπος με τον οποίο χαλαρώνουν ή μάλλον όχι. Για να χαλαρώσουν πραγματικά, πρέπει να ταξιδέψουν σε μια περιοχή χωρίς σήμα κινητού τηλεφώνου - επειδή η απενεργοποίηση των τηλεφώνων τους δεν είναι απλώς μια επιλογή.
«Απολαμβάνουμε πραγματικά τη δουλειά», λέει ο Yudi. «Θέλουμε να εργαζόμαστε κάθε μέρα και να βρίσκουμε περισσότερους τρόπους βελτίωσης, τρόπους για να κάνουμε τα πράγματα διαφορετικά, περισσότερα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε.
«Φυσικά, ο χρόνος μακριά είναι πολύτιμος. Αλλά και η δουλειά μας είναι πολύτιμη.»
